- αναδρομή
- Τεχνική της λογοτεχνικής γραφής, και ιδίως της αφηγηματικής πεζογραφίας (ονομάζεται επίσης ανάληψη ή αναδρομική αφήγηση). Συνίσταται στο ότι ο συγγραφέας εγκαταλείπει προσωρινά τη χρονολογικά ιεραρχημένη καταγραφή των συμβάντων του μύθου του (ευθύγραμμη αφήγηση) και καταφεύγει στην αφήγηση προγενέστερων γεγονότων. Με την τεχνική αυτή –και εφόσον εφαρμοστεί με επιτυχία– το έργο αποκτά ουσιαστική και αισθητική δυναμική και παύει να είναι μονότονο και, έως έναν βαθμό, προβλεπόμενο. Ακόμα, δίνεται στον αναγνώστη η δυνατότητα να κινηθεί σχεδόν παράλληλα στο παρόν και στο παρελθόν του μύθου και να αισθανθεί και να κατανοήσει τις αλληλουχίες των χρονικών επιπέδων του. Χαρακτηριστική περίπτωση α. συναντούμε στην Οδύσσεια του Ομήρου, και πιο συγκεκριμένα στις διηγήσεις του Οδυσσέα προς τον Αλκίνοο, στο νησί των Φαιάκων.
Η τεχνική αυτή, δανεισμένη από το μυθιστόρημα, μεταφέρθηκε επίσης αρκετά συχνά στη γλώσσα του κινηματογράφου, όπου επίσης χρησιμοποιείται και ο συνώνυμος όρος μνήμες.
* * *η (Α ἀναδρομή)1. (για υγρά) άνοδος, ανύψωση2. κίνηση προς τα πίσω, οπισθοχώρησηνεοελλ.1. αναπόληση ή επιστροφή στο παρελθόν2. (στη Μουσ.) επανάληψη ορισμένου κομματιού μουσικής συνθέσεως3. «κατ’ αναδρομή διηγήματα», αυτά που αρχίζουν από το μέσον τής διηγήσεως και κατόπιν επανέρχονται στην αρχή με επεισόδιααρχ.1. μπουμπούκι, βλαστάρι2. (για την ψυχή) ανύψωση3. τόπος προφυλάξεως, καταφύγιο4. ροή προς τα πίσω5. (για πόνους) ξαφνικός χτύπος, σπασμός.[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀναδραμεῖν, απρμφ. αορ. τού ἀνατρέχω.ΠΑΡ. νεοελλ. αναδρομάρης].
Dictionary of Greek. 2013.